به نقل از «تقریب»

وحدت و انسجام بویژه میان قوا بزرگترین و مهمترین وظیفه در شرایط کنونی است/ تبریک میلاد امام علی(ع) و تکریم روز پدر

تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۲۱۰۳۶

به گزارش حوزه جامعه خبرگزاری تقریب، حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی روز چهارشنبه در جلسه هیات دولت با تبریک میلاد پربرکت امام علی(ع)، اظهارداشت: چند بار باید رهبر معظم انقلاب تکرار کنند که احترام، ادب و اخلاق اسلامی را مراعات کنید چرا گوش نمی کنیم؟

رئیس جمهور با اشاره به اینکه "اراده مردم را ضعیف نکنید و نگذارید مردم نسبت به آینده مایوس شوند"، گفت: همه باید شرایط حساس کنونی را درک کنند و آیا حق داریم با تریبونی که در اختیار ما است با اعصاب مردم بازی کنیم؟

روحانی با بیان اینکه اصل 113 از بدیهیات و واضحات است و طبق آن رئیس جمهور مسوول اجرای قانون اساسی است، افزود: به عنوان رئیس جمهور بار بسیار سنگینی در اجرای اصل 113 قانون اساسی بر دوش خود احساس می کنم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رئیس جمهور تاکید کرد: نباید قانون اساسی را به تعطیل بکشانیم و بگذاریم تخریب شود اینکه به نام حسن روحانی اهانت می کنند مهم نیست اما عنوان ریاست جمهور را کسی حق ندارد تخریب کند.

روحانی با تاکید بر اینکه می ترسم دستی در پشت پرده در کار باشد که بخواهد مردم را از انتخابات مایوس کند و بگوید شما مردم کاره ای نیستید، اظهارداشت: آیا مشارکت حداکثری برای انتخاب رئیس جمهور یعنی اینکه مردم فردی را انتخاب کنند که از فردای انتخابات،  تابلو و سیبل فحاشی و تهمت بشود.

رئیس جمهور با بیان اینکه مطابق اصل 113 هر کجای قانون اساسی صدمه ببیند، رئیس جمهور وظیفه دارد که فریاد بزند و از همه توان خود استفاده کند، اظهارداشت: در اصل 57 بر استقلال قوا تصریح شده است و هیچ قوه‌ای حق ندارد در امور قوه دیگر مداخله کند و قوای سه‌گانه از هم استقلال دارند، ضمن اینکه در اصل 60 قانون اساسی نیز تصریح شده که به جز مواردی که مسئولیت بر عهده رهبری است، کل امور اجرایی کشور بر عهده رئیس جمهور و وزرا قرار دارد، لذا نباید قانون اساسی به تعطیلی کشانده شود.

روحانی خاطر نشان کرد: می‌ترسم دست‌هایی پشت پرده باشد که بخواهد مردم را از انتخابات مأیوس کند و چنین القاء کند که مردم کاره‌ای نیستند، لذا نباید بگذاریم چنین فکری توسعه پیدا کند و تمام کسانی که توسط مردم انتخاب می‌شوند و یا طبق قانون انتصاب می‌شوند دارای احترام و جایگاه هستند.

رئیس جمهور با اشاره به ضرورت هشیاری در شرایط حساس کنونی و نیز هجمه‌هایی که از پشت سر به دولت وارد می‌شود، اظهار داشت: شدت هجمه‌هایی که از پشت سر وارد می‌شود، به گونه‌ای است که شاید یادمان رفته در شرایط جنگ و تروریسم اقتصادی و نیز وضعیت سخت کرونا و تحریم قرار داریم که مشکلات مضاعفی را در کشور ایجاد کرده است.

روحانی توصیه‌های رهبری برای رعایت احترام و ادب اسلامی را مورد تأکید قرار داد و گفت: چرا به این توصیه‌ها گوش داده نمی‌شود، وقتی مقام معظم رهبری نکته‌ای را تأکید می‌کنند باید برای همیشه آویزه گوش‌مان باشد.

رئیس جمهور تأکید کرد: در شرایط حساس کنونی اتحاد و انسجام مخصوصاً بین قوای سه‌گانه بسیار اهمیت دارد و نباید روبروی هم قرار بگیریم. باید کنار هم باشیم، نباید مچ‌گیری کنیم و بدانیم آنچه می‌تواند دشمن را شکست دهد، قانون نیست، بلکه وحدت و یکپارچگی است و الا نوشتن یک خط روی کاغذ که نمی‌تواند کاری کند.

روحانی در بخش دیگری از سخنان خود اهمیت صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای را مورد تأکید قرار داد و گفت: همه بدانند کاری که صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های کشورمان را زیر سوال می‌برد، خطا و اشتباه است و این راهی است که دشمن آن را می‌خواهد.

رئیس جمهور گفت: دشمنان به دروغ تهمت زدند که فعالیت‌های ایران صلح‌آمیز نیست و با این بهانه قطعنامه‌های مختلفی از جمله 2231 را علیه کشورمان صادر کردند که ما را تا مرز جنگ پیش بردند. این در حالی است که صلح‌آمیز بودن فعالیت‌‌های خود را بر مبنای وظیفه اخلاقی، شرعی و فتوای رهبری دنبال می‌کنیم و همچنین بر اساس ان‌پی‌تی فعالیت‌هایمان باید صلح‌آمیز باشد. لذا ما که می‌خواهیم فعالیت صلح‌آمیز داشته باشیم چرا باید علامت غیرصلح‌آمیز به بدخواهان داده شود.

روحانی با اشاره به اینکه در تأیید صلح‌آمیز بودن فعالیت هسته‌ای نقش نهادها و سازمان‌های بین‌المللی بسیار تأثیرگذار است، اظهارداشت: آژانس بین‌المللی اتمی برای این منظور تأسیس شده است و زمانی که این نهاد اعلام کرد که فعالیت‌های ایران صلح‌آمیز است حربه از دست دشمن گرفته شد.

رئیس جمهور اضافه کرد: یکی از آثار مهم برجام این بود که این حربه را از دست دشمن گرفت چرا که همه بهانه دشمن پی‌ام‌دی بود و این دولت پرونده پی‌ام‌دی را مختومه کرد و این بزرگترین ضربه بر پیکره تبلیغات و سیاست‌های دروغ بدخواهان بود.

روحانی با تأکید بر اینکه همه دنیا بدانند که ایران در برجام محکم حضور دارد، اظهار داشت: ما بر اصل برجام متعهد هستیم و با همه توان از آن حفاظت می‌کنیم و چنانچه صبر و تحمل نمی‌کردیم امروز برجامی باقی نمانده بود و دنیا باید بداند که امروز برجام بخاطر صبر ملت ایران زنده است.

رئیس جمهور خاطر نشان کرد: رابطه ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای به کرسی نشاندن حرف‌هایمان در دنیا و افکار عمومی بسیار اهمیت دارد تا بتوانیم از صندلی اتهام روی صندلی مدعی بنشینیم و غیر از این مسیر دیگری وجود ندارد.

روحانی گفت: یکی از جاهایی که ترامپ در آن شکست خورد این بود که قصد داشت از طریق آژانس بین‌المللی اتمی علیه کشورمان اقدام کند، اما آژانس در برابر او ایستادگی کرد و در ماه‌های اخیر هم وقتی 3 کشور اروپایی می‌خواستند ایران را محکوم کنند، آژانس از ایران حمایت کرد و توطئه آنها خنثی گردید، بنابراین رابطه با آژانس و سازمان ملل از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

رئیس جمهور خاطر نشان کرد: در روند امور به مقطعی بسیار سختی رسیدیم که قانونی وضع شده بود و باید طبق قانون اساسی آن را اجرا می‌کردیم و به خوبی هم اجرا کردیم. اجرای این قانون حساسیت زیادی داشت چرا که از طرفی می‌خواستیم آن را اجرا کنیم و از طرفی اگر درست اجرا نشود، چه بسا همه ساختمان تخریب می‌شد. لذا لازم بود که خیلی مراقبت شود تا هم قانون را اجرا کنیم و هم روابط خود را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حفظ کنیم و از طرفی به دنیا هم اعلام کنیم که فعالیت کشورمان صلح‌آمیز است.

روحانی گفت: دولت جمهوری اسلامی ایران مثل همیشه در این مقطع نیز کار بسیار بزرگی بر مبنای تدبیر انجام داد به طوری که قانون را به طور کامل و صد در صدی اجرا کردیم، اما هنرمندانه و هوشمندانه و به گونه‌ای عمل کردیم که آژانس هم اعلام کرد که ایران نمی‌خواهد فعالیت غیرصلح‌آمیز انجام دهد و روزهای این هفته را می‌توان از روزهای ماندگار در تاریخ جمهوری اسلامی و دولت تدبیر و امید دانست.

رئیس جمهور تصریح کرد: اگر کسی بخواهد توافق بین دولت ایران و آژانس بین‌المللی اتمی را مخدوش کند، بی‌تردید این کار بازی در زمین دشمن است و معلوم است که اهداف دیگران آنجا اجرا می‌شود.

روحانی خطاب به طرف‌های برجام، اظهار داشت: ما ملت، دولت و نظامی هستیم که یا چیزی را قبول نمی‌کنیم و اگر قبول کردیم به عهدمان پایبند می‌مانیم و این جزء اخلاق، دین و فرهنگ ملت ایران است.

 

منبع: تقریب

کلیدواژه: صلح آمیز بودن فعالیت آژانس بین المللی رئیس جمهور قانون اساسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۲۱۰۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایران؛ کثرت فرهنگی و وحدت سیاسی

مبانی قانون در دولت‌های تازه تأسیس با مبانی قانون و نظام تربیت عمومی در کشورهایی با قدمت ایران تفاوت‌هایی بنیادین دارند. از این جهت که در دولت‌های تازه تأسیس قانون می‌تواند حیثیتی خنثی نسبت به مجموعه باورهای عمومی درباره مسائل ایمانی داشته باشد. - اخبار فرهنگی -

خبرگزاری تسنیم؛ حمید ملک زاده-پژوهشگر اندیشه سیاسی

ایران یک نام قدیم است. در حالی که دولت به معنای جدید کلمه در ایران سابقه‌ای کمتر از صد و پنجاه سال دارد و ایده دولت اسلامی حتّی از آن هم جوان تر است. یعنی به سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 و فرایندهای منتهی به تأسیس و تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران باز می‌گردد. از این جهت و تا جایی که به سیاست مربوط می‌شود، هر حکومتی در ایران به عنوان یک دولت به طور عام، و جمهوری اسلامی ایران، به عنوان یک حکومتِ اسلامی به طور خاص، با مسائل زیادی دست و پنجه نرم می‌کند که هم از وجه حکمرانی و در میان حکمرانان و هم در وجه شهروندی و در میان شهروندان، جدید هستند. ریشه اصلی مسائلی که از آنها صحبت می‌کنیم را باید در واقعیّت اجتناب ناپذیرِ ضرورت مداخله قصدمندانه دولت در نمایش‌های بیرونی شهروندان و در حوزه عمومی جستجو کرد؛ مداخله‌ای که از طریق تدوین قوانین موضوعه، به شکلی نهادمند و با هدف بیشینه کردن امکان تحقق خیر عمومی توسط حکومت اتفاق می‌افتد. مسائل ناشی از این مداخله قصدمندانه، نهادمند و الزام‌آور وجوه متفاوت مشکل اساسی دولت در ایران معاصر را تشکیل می‌دهند.

برای روشن شدن این موضوع باید این نکته را یادآور شویم که اصولاً دولت یک نظام تربیت، یا نظام سازماندهی به تظاهرات عمومی افراد در حوزه عمومی است. در عین حال باید بخاطر داشته باشیم که نظام تربیتی‌ای که دولت بر اساس آن عمل می‌کند قانون است. قانون در مقام یک نظام تربیت، بر مبنایی چند وجهی استوار است. مبانی قانون در دولت‌های تازه تأسیس با مبانی قانون و نظام تربیت عمومی در کشورهایی با قدمت ایران تفاوت‌هایی بنیادین دارند. از این جهت که در دولت‌های تازه تأسیس قانون می‌تواند حیثیتی خنثی نسبت به مجموعه باورهای عمومی درباره مسائل ایمانی داشته باشد. در چنین شرایطی و تحت تأثیر این اصلِ بی طرفی حکومت با فراغ بیشتری می‌تواند به عنوان ناظر بی طرفِ زیست عمومی شهروندان حاضر شده و متناسب با این اصل در مسائل مربوط به عرصه عمومی عمل کند. این بن مایه فهم لیبرال از دولت است: دولت کوچک، ناظر و خنثی.

با این حال، در کشوری با ویژگی‌های خاص ایران، ایده دولت خنثی و ناظر عملاً نمی‌تواند کارکردهایی مطابق با انتظاری که در رویکردهای لیبرال از دولت دارند داشته باشد. نمونه تاریخی پهلوی‌ها به خوبی تله نوسازی آمرانه در مورد ایران را منش نمایی می‌کند. از این چشم انداز، نوسازی آمرانه پهلوی‌ها مداخله قصدی، هدفمند و البته غیر نهادمند برای تأسیس حوزه‌ای خنثی، از منظر باورمندی‌های دینی، در ساحت عمومی بود که باید به عنوان حوزه اختصاصی حیات دولت جدید عمل کند. این مداخله آمرانه و غیرنهادمند به ظهور مقاومت‌های جدی از سوی مردم باورمند در مقابل دولت و آنچه به آن امر می‌کرد منتهی شد؛ و تا جایی پیش رفت که نفسِ باورمندی دیندارانه را به نیرویی سیاسی تبدیل کرد. از آن زمان تا امروز، در ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران زندگی مؤمنانه نسبت مشخصی با شکلی از مبارزه سیاسی در مقابل انواع مداخلات دولت در عرصه عمومی پیدا کرده است. در میان همه صورت‌های ممکن از مداخلات دولت در زندگی عمومی شهروندان، بحث درباره «قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی» یا حجاب، هنوز موضوعی قابل توجه است. مسئله‌ای که در این نوشته کوتاه بنا دارم به آن بپردازم.

هنر، ابزار استدلال و استقناع هنرمندانه عفاف و حجاب

 

حجاب: دستور شرع یا قانون دولت

قبل از اینکه بحث درباره «قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی» را به طور مفصل مورد بررسی قرار دهیم، لازم است تا آن نکته حائز اهمیّتی را که در ابتدای این یادداشت آورده بودم دوباره در نظر حاضر کنیم: ایران در مقام یک جامعه امری قدیم است؛ درحالی که دولت، به عنوان سازمان جدید سیاسی ایران، امری متأخر و جمهوری اسلامی به عنوان یک شیوه خاص از حکومتِ مبتنی بر ارزش‌ها و دعاوی اسلامی از آن نیز جدیدتر است. این مسئله به خودی خود متضمن تصور کثرت اجتماعی قابل توجهی در حوزه باورها، عقاید، عادات مربوط به زندگی شخصی و نفسِ ایده حضور در عرصه عمومی به عنوان فضای مشترک همه کسانی است که به عنوان ایرانی تعریف می‌شوند.

 کثرت در عادات رفتاری ناشی از تنوع فرهنگی و اجتماعی موجود در ایران، مسئله مهمی است که همزیستی ایرانیان به عنوان شهروندان دولت در عرصه عمومی را به موضوعی بنیادین در قانون گذاری، یا آنطور که امروز مرسوم شده است، حکمرانی تبدیل کرده‌است. تنوع پیشتر ذکر شده درباره جامعه ایرانی، در درجه اول خودش را در تظاهرات ظاهری، مخصوصاً در پوشش شهروندان نشان می‌دهد. این مسئله را نیز باید در نظر بگیریم که حتّی در میان جامعه مسلمان ایرانی، تحت تأثیر متغیّرهای هویّتی گوناگونی که در کنار دین به رفتار و تظاهرات بیرونی افراد نیرو می‌دهند، ممکن است مواجهات متفاوتی با مسئله پوشش وجود داشته باشد.

در چنین وضعیّتی، یعنی در حضور گستره قابل توجهی از عناصر هویّت بخش در زندگی ایرانیان که به تظاهرات، عادات و رفتارهایی متنوع در عرصه عمومی منتهی می‌شود، قانون در مقام حدّی معقول و وحدت بخش عمل می‌کند. وظیفه اصلی قانون، مشخص کردن حدّ وسطی است که همه صورت‌های گوناگون از هویّت یابی فرهنگی، قومی و اعتقادی درباره شیوه‌های مختلف از حضور در عرصه عمومی را مشخص می‌کند. قانون در این معنا بیش از اینکه به«بایدها» بپردازد، بر«نبایدها» متمرکز است. این ویژگی قانون، اصل تنوّع و کثرت در عادات و باورمندی‌های ویژه را از پیش فرض گرفته، و در مرزهای اصول بنیادین هویّت بخش برای دولت تعریف شده است.

از این جهت باید این نکته را در نظر بگیریم که مسئله پوشش در حوزه عمومی، دو وجه دارد؛ از یک طرف مسئله‌ای دینی است و به باورهای هویّت بخشی مربوط می‌شود که باورمندان مسلمان را از دیگران متمایز می‌کند؛ و از طرف دیگر مسئله‌ای سیاسی است که حدود قانونی مربوط به تظاهرات عمومی شهروندان را معلوم می‌کند. این دو وجه از قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی، هنجارینند، اما موضوع یکی از آنها خطاب‌های ایجابی الهی به زنان مؤمن و مسلمان است و موضوع دیگری خطاب‌های سلبی قانونی است، از این جهت که اصلِ تنوع فرهنگی و مبانی هویّت بخش دیگر در جامعه ایرانی را در نظر گرفته است.

بیانات مقام معظم رهبری درباره مسئله حجاب به درستی این روایت را مورد تأیید قرار می‌دهند؛ ایشان در بیانات خود در دیدار با اقشار مختلف بانوان در سال 1401 تأکید می‌کنند که «حجاب یک ضرورت شرعی است، یعنی هیچ تردیدی در وجوب حجاب وجود ندارد». این بخش از بیانات ایشان متضمن این واقعیّت است که تا جایی که به دین مربوط می‌شود نمی‌توان درباره ضرورتِ نفسِ حجاب تردید کرد؛ و معنای آن این است که میان زن مسلمان بودن و رعایت کردن حجاب شرعی پیوندی بنیادین وجود دارد. این حکمی شرعی است که ایشان در مقام عالم دینی صادر می‌کنند. در عین حال، هم در آن جلسه، و هم در جلسات زیادی که بعد از آن به این موضوع مربوط می‌شود این مسئله را اضافه می‌کنند که ضعف در حجاب، زنانی که به عنوان ضعیف الحجاب می‌شناسیم را به خصم، یا دشمن وجودشناختی ما در مقام شهروندان یک دولت تبدیل نمی‌کند. این پیوند میان مقام دینی و شأن حکومتی مقام معظم رهبری نکات قابل توجهی را در خود قرار داده‌است که اگر در کنار بیانات دیگر ایشان مورد توجه قرار بگیرد، راهنمای عمل ما در حوزه عمومی و در مورد مسئله پوشش در عرصه عمومی بانوان خواهد بود.

برای نمونه ایشان در نشستی فرمودند: «از دو قطبی‌های کاذب بپرهیزید...، آن کسانی که مبانی شما، اصول شما، دین شما، ولایت فقیه را قبول دارند برادر شما هستند، گیرم که اختلاف سلیقه‌ای هم با شما داشته باشند...». این بخش از بیانات ایشان را در کنار سخنانی قرار دهید که در همان جلسه دیدار با اقشار مختلف زنان در سال 1401 ایراد کرده بودند: « چرا گاهی بعضی از شما این خانمی را که حالا فرض کنید یک مقداری موهایش بیرون است ‌یا به تعبیر رایج بدحجاب است ــ که حالا باید گفت ضعیف‌الحجاب؛ حجابش ضعیف است ــ متّهم میکنید؟ بنده وارد این شهر ‌شدم، جمعیّت آمدند استقبال؛ شاید اقلّاً یک‌سوّم جمعیّت این جور خانمها هستند، دارند اشک میریزند؛ این را نمیشود گفت ‌ضدّانقلاب است؛ این چطور ضدّانقلابی است که این جور با شوق و با حرارت و با انگیزه می‌آید؛ و مثلاً فرض کنید در فلان مراسم ‌دینی یا فلان مراسم انقلابی شرکت می‌کند؟ اینها بچّه‌های خودمانند، دخترهای خودمانند.»

اگر مجموع بیانات رهبر انقلاب در نشست‌های پیشتر آمده را در کنار هم قرار دهیم، آن وقت می‌توانیم به درستی معنای این عبارات پر تکرار ایشان را فهم کنیم که کشف حجاب هم حرمت شرعی دارد و هم حرمت قانونی. از بیانات ایشان اینطور بر می‌آید که کشف حجاب، مسئله‌ای است که با ضعف در حجاب تفاوت دارد. از این جهت کشف حجاب در تظاهرات عمومی شهروندان را نباید با کشف حجاب یکی دانست. از طرفی ایشان حتّی میان آن کشف حجابی که ممکن است از سر لج بازی، یا تأثیرپذیری از دشمنان خارجی باشد، و کشف حجاب سازمان یافته‌ای که با هدف آسیب زدن به ارزش‌های ایرانی و اسلامی رخ می‌دهد تفاوت قائل می‌شوند.

از کنار هم گذاشتن همه اینها اینطور بر می‌آید که «حجاب» از جهتی که با خطابات الزام آور شرعی همراه است موضوعی شرعی و متضمن خطاباتی ایجابی است، اما از این جهت که قانون دولت است، بیشتر بر وجهی سلبی، یعنی بر«نبایدها» تمرکز دارد. این مانند این است که بگوییم، قانون دولت، ناگزیر تنوع فرهنگی و اجتماعی در کشور را لحاظ کرده‌است.

چه باید کرد؟

در بخش قبلی این مسئله را روشن کردیم که «قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی»، هم وجهی شرعی دارند و هم حیثیتی قانونی. و سعی کردیم معنای این عبارت را در بیانات رهبر معظم انقلاب معلوم کنیم. در این بخش، و بر پایه آنچه پیشتر گفتیم، دلالت‌های رفتاری آن را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

از وجه شرعی درباره مسائل مربوط به موضوع حجاب، در درجه اول زن مسلمان مؤمنی که زندگی مؤمنانه را در پیش گرفته، به رعایت حجاب شرعی امر شده است. همینطور امر به معروف و نهی از منکر، مطابق دستوراتی که در این زمینه آمده بر او و دیگر مسلمانان فرض است. با این وجود بعد از لحاظ کردن همه مراتب امر به معروف و نهی از منکر، و در دقیقه‌ای که بحث درباره دست زدن به عملی بیش از تذکر لسانی پیش می آید، موضوع باید به پلیس و ضابطین قضایی متخصّصی که برای این کار پیش بینی شده‌اند وا گذاشته شود. چرا که اولاً اصلِ برخورد فیزیکی یا سخت با دیگران شرعاً و قانوناً در انحصار نهادهای دولت، از جمله پلیس و ضابطان قضایی مسئول در این زمینه است، و ثانیاً چنین برخوردی به وجه قانونی مسائل مربوط به حجاب مربوط می‌شود. یعنی تشخیص آن، در حدود قانون از عهده کسانی که نسبت به قانون دولت آگاه نبوده یا درباره آن آموزش‌های لازم را ندیده‌اند بر نمی‌آید. و در مواقعی ممکن است به نقض غرض منتهی شود. یعنی ممکن است به ابزاری برای پیشبرد برنامه‌های سازمان یافته دشمنانی تبدیل شود که بنادارند از دو قطبی‌های کاذبی که حول مسائل مربوط به «قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی» شکل داده‌اند، برای به چالش کشیدن وحدت سیاسی در کشور سوء استفاده کنند.

این شکل از رفتار در مجموعه بیاناتی که رهبر معظم انقلاب درباره مسئله حجاب و مسائل ناشی از آن ایراد کرده‌اند به وضوح مشاهده می‌شوند: اولاً ایشان مدام تذکر داده‌اند که نباید در دام دو قطبی‌های کاذب افتاد و مسائل اصلی کشور را فراموش کرد. یعنی نباید شرایطی را به وجود آورد‌‌ که غیرت دینی باورمندان مسلمان به ابزاری برای درونی کردن دوگانه دوست-دشمن در داخل کشور و در میان شهروندان ایرانی تبدیل شود؛ ثانیاً ایشان حدود شرعی و قانونی موضوع حجاب را معلوم کرده‌اند؛ یعنی مشخص کرده‌اند که مسئله کشف حجاب چطور با موضوع ضعف در حجاب تفاوت دارد.؛ ثالثاً این تمایز بنیادین را برای ما روشن نموده‌اند که باید میان کسانی که به شکلی سازمان یافته و هدایت شده توسط دشمن خارجی بنا دارند با ایجاد دو قطبی در کشور، به تولید محتوای براندازانه علیه کشور دست بزنند با کسانی که به نحوی در دام برنامه‌های دشمن افتاده‌اند تفاوت قائل شویم؛ رابعاً مشخص کرده‌اند که در هر برخوردی، و در هر شکلی از کنش اجتماعی باید اصل وحدت بر پایه بنیادها و مبانی اصولی نظام و کشور را بر نیروی دافعه همه صورت‌های مختلف از کثرتی که برای جوامعی با قدمت و صلابت ایران ضروری است اولویّت داده و زمینه‌های لازم برای جذب حداکثری فریب خوردگان دشمن را فراهم کنیم. این مسئله جز با رفتار صحیح و مؤمنانه با فریب خوردگان، و البته برخورد قاطع و نهادمند قانونی با دشمنان سازمان یافته میسّر نمی‌شود.

انتهای پیام/